Radio aloqa

Radio aloqa-bu radio toʻlqinlar yordamida maʼlumot almashish.Radioaloqa tizimining axborot tomonida radiouzatuvchi va uzatuvchi antennalardan tashkil topgan radiouzatuvchi qurilma, qabul qiluvchi tomonida esa qabul qiluvchi antennalar va radioqabul qiluvchilardan iborat radio qabul qiluvchi qurilma joylashgan. Transmitterda tashuvchi chastotasining tebranishi uzatilayotgan axborot signalining qonuniga muvofiq oʻzgartiriladi va qabul qiluvchi uchida teskari jarayon amalga oshiriladi. Muloqot bir tomonlama yoki ikki tomonlama boʻlishi mumkin. Radioaloqa statsionar ob’yektlar va koʻchma ob’yektlar oʻrtasida, shuningdek, harakatlanuvchi ob’ektlar oʻrtasida aloqa oʻrnatishning yagona usuli hisoblanadi.^[1] Radioaloqa—radiotoʻlqinlar (elektromagnit tebranishlar) yordamida turli masofalarda axborot almashish uchun elektron aloqa turi. Radio (lot. radiare — nurlanish), „radioaloqa“ atamasi „nurlanish yordamida aloqa“, yaʼni oʻtkazuvchi simlar yordamisiz (simsiz aloqa) degan maʼnoni anglatadi. Kosmik antenna yordamida transmitter nurlanadi va yer yuzasiga tarqaladi, keyingi qabul qiluvchiga taʼsir qiladi va elektr energiyasi elektromagnit toʻlqin energiyasiga aylanadi. Ikki tomonlama aloqa uchun har bir radiostantsiya uzatuvchi va qabul qiluvchidan iborat boʻlishi kerak. Kam quvvatli radiostantsiyada uzatuvchi va qabul qiluvchi umumiy korpusga oʻrnatiladi. Yuqori quvvatli signallarni tarqatishda transmitterlar alohida birliklar bilan tayyorlanadi. Qabul qiluvchilar, shuningdek, sifatli radio signallarni qabul qilish uchun alohida birliklar bilan ishlab chiqariladi. Uzatish vaqtida elektromagnit toʻlqinlarni chiqaradigan va qabul qilish vaqtida ularning energiyasini oʻzlashtiradigan qurilma antenna deb ataladi. Antennaning eng oddiy turi — bir uchi erdan koʻtarilgan va bir uchi uzatuvchi yoki qabul qilgichga ulangan oddiy sim.

1. ↑ Qazaq tіlі terminderіnің salaliq gʻilimi tүsіndіrme sөzdіgі: Elektronika, radiotexnika jәne baylanis. — Almati: „Mektep“ baspasi, 2007 jil. ISBN 9965-36-448-6